An Education

''The life I want, there is no shortcut.''

Filmin özeti bu cümlede saklı. 1961 yılında, Londra'dayız, orta sınıf bir İngiliz ailesinin evine konuk oluyoruz, kızının Oxford'a girmesiyle kafayı bozmuş bir baba ve hayaller peşinde bir genç kız var karşımızda. Carey Mulligan'ın canlandırdığı Jenny karakteri, çalışmanın zorluğu ve sıkıcılığı ile, tanıştığı kendinden yaşça hayli büyük olan adamın ona vaadettiği Dolce Vita arasında bocalayan ve hangisinin yapılması doğru olan şey olduğuna karar vermeye çalışan masum ve akıllı bir kız. Peter Sarsgaard'ın canlandırdığı David, Jenny için hayal ettiği hayata açılan bir kapı, bir ''kestirme yol''. David, tam bir İngiliz beyefendisi, kibar, yakışıklı, zeki, eğlenceli...Büyümek için sabırsızlanan Jenny'nin aklını başından alacak herşeye sahip kısaca, Jenny de bu hayale kaptırıyor kendini doğal olarak, cilayı kazıdıkça ortaya çıkanları gözardı edebilecek kadar hem de...

''Action is character.''

An Education, çok benzersiz olmayan senaryosuna rağmen oldukça başarılı bir film, tüm film boyunca hissedilen ince gerilim ve gizem duygusu güzel bir tat bırakıyor, kusursuz oyunculuklar, güzel müzikler ve muhteşem görüntüler ile birleşince ortaya izlenmeye değer bir film çıkıyor. Başroldeki iki oyuncunun dışında baba rolünde izlediğimiz Alfred Molina tek kelime ile harika, her ne kadar sert ve baskıcı gözükse de içindeki şefkat ve kızının geleceği hakkındaki kaygıları arasındaki gelgitleri çok iyi yansıtıyor. Carey Mulligan'da da genç bir Audrey Hepburn havası var. Filmdeki mekanlar, çekimler, renkler, arabalar, kıyafetler keşke o zamanlarda yaşasaymışım dedirtecek güzellikte. Filmde İngilizlere özgü mizah öğeleri de var, Yahudilerle ilgili olan biriki tanesi insanı gülümsetecek cinsten. Yine de filmin sonunun çok iyi bağlanamadığını düşünüyorum, daha etkileyici bir final yapılabilirmiş, vermek istediği mesajı seyirciye çok iyi aktarabildiğinden emin değilim. Yazımı artık klasikleşmiş ve de filmi özetleyen bir cümleyle bitireyim: Eğitim şart!